7 Ocak 2018
Çok değerli yazarımız ve kıdemli dava arkadaşımız Nevzat Gündüz’ün: “Sistem Tahlili ve Siyaset Tenkidi” kitabını beğenerek ve istifade ederek okudum. Peşinen kendilerini tebrik ediyor, hayırlı ve başarılı çalışmalarının devamını diliyorum. Herkesin dünyalık makam ve çıkar peşinde yarıştığı ve Hak ile Batılın karıştırılıp kafaların iyice bulandırıldığı bir süreçte, bu kitabın okurlarına ufuk açacağını umuyorum. Yeri gelmişken her derde deva olacağı sanılan Başkanlık heveslerinin perde arkasına da değinmek istiyorum.
Diktatörlük; aşağılık duygusunun ters tezahüründen ve gaddarlık dürtüsünden kaynaklanan psikolojik bir rahatsızlık, hatta ruhi bir hastalıktır. Ancak her sultan, hükümdar veya devlet başkanının diktatör olduğu kanaati yanlıştır. Veraset veya hilafet yoluyla ve mutlak yetki donanımıyla devletin başına geldiği halde oldukça adil ve asil bir yönetim sergileyen insanlar olduğu gibi, güya demokratik seçimlerle iktidara geldiği halde oldukça despot ve zalim tavırlar gösteren şahıslara da rastlanmaktadır. Etiket ve etkinliğini, rütbe ve yetkinliğini, hatta kendine duyulan manevi hürmet ve rağbet teslimiyetini kötüye kullanan, bunlarla şımarıp despotluğa kalkışan, yani fırsatı ölçüsünde diktatörlüğe yanaşan nice insanlar vardır.
“Hz. Musa: “Size Hak geldiğinde (hep böyle) mi söylersiniz? Bu (benim tebliğim ve mucizelerim) bir büyü müdür? (Hiç akıl erdirmez misiniz?) Oysa büyücüler, kurtuluşa ermezler” deyince;”[1] “Sen bizi, babalarımızı üzerinde bulduğumuz şeyden (sistemden) çeviresin de, bu memlekette (kuracağınız yeni düzenle) büyüklük (ve üstünlük) size kalsın diye mi bize geldin? Biz sana inanacak (getirdiğin dine ve düzene uyacak) değiliz” demişlerdi.”[2]
“Fakat o, ‘bütün siyasi ve askeri gücüne (güvenip)’ yüz çevirmişti ve: “(Bu Musa) Ya bir büyücü veya bir delidir” demişti.”[3] “Bunun üzerine, Biz onu ve ordularını yakalayıp denize attık; (ki o,) ‘kınanacak işler yapıyordu’ (ve boğulacağını anlayınca boşuna pişmanlık duyuyordu)”[4] ayetleri, hangi din ve ideolojiden, hangi fikir ve felsefeden olurlarsa olsunlar, zalim diktatörlerin ortak özelliğinin imkân ve iktidarlarına aldanıp kibirlenmeleri ve kendilerini halkın RABBİ ve SAHİBİ gibi görmeleri[5] olduğuna işaret buyurmaktadır. Hatta: “Hakikaten Firavun, yeryüzünde (içinde bulunduğu ülkede) büyüklenmiş ve güçten düşürmek (rahat yönetmek ve karşı bir cephe oluşturmalarını önlemek için) oranın halkını fırkalara ayırıp parçalamıştı. İçlerinden bir grubu (müstaz’af biçiminde görüp) çocuklarını boğazlıyor ve kadınlarını hayatta bırakıyordu. Çünkü o fesatçılar (Hak düzeni bozan) grubundandı”[6] ayeti gururlanıp azıtan diktatörlerin halkı; sağcı-solcu, ilerici-gerici, dinci-devrimci gibi karşıt gruplara ayırıp boğuşturarak hepsini kendilerine muhtaç duruma düşürme ve kolaylıkla kontrol etme stratejisi uyguladıklarını haber buyurmaktadır.
“(Firavun) Böylece kendi kavmini küçümseyip hafife aldı (onları hafifmeşrep ve haysiyetsiz ayak takımı kimseler saydı). Buna rağmen, onlar kendisine hürmet ve itaatini (artırdı). Gerçekten onlar fasık (duyarsız, davasız ve bayağı bir kavim) insanlardı. (Çünkü Firavun kendilerini hakir gördükçe Ona daha çok yanaşmışlardı.)”[7] ayeti ise “diktatörlerin kendi halkını küçümsediklerini, onları hakarete müstahak gördüklerini ve güdülmesi gereken hayvan sürüleri olarak muamele ettiklerini ve maalesef kalabalık ve kılıbıklık psikolojisiyle bu zillet ve zahmete boyun eğen toplumların da diktatörlerine destek verdiklerini ve itaat ettiklerini” vurgulamaktadır. Ama unutulmasın ki Firavun ve Nemrutvari diktatörlerin hepsinin sonu ibretlik bir şekilde yıkılıp yok olmalarıdır.[8]
Evet, diktatör; darbe süreçlerinde, hatta demokrasilerde, geçici bir süre için olağanüstü yetkilerle donatılan yöneticiler olabileceği gibi, her türlü zorba yöneticiyi de kapsamaktadır. Latince dictator: dictare= bildirmek, buyurmak, kelimeleri tane tane söyleyerek yazdırmak kelimesinden türetilip bütün siyasi yetkileri kendinde toplamış bulunan kimse anlamında kullanılmaktadır. Otoriter yönetim tarzının despotluk, otokrasi ve totaliterlikle birlikte sık görülen şekli diktatörlük olarak tanımlanır. Diktatörlük otokratik yönetim şekillerinin genel adıdır. İdare bir diktatör, otoriter parti ya da oligarşik grubun elinde bulunmaktadır. Günümüzde dünya siyasetinin önemli bir kısmı diktatörlerce şekillenmiş durumdadır. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’nde Josef Stalin idaresi diktatörlüğün önemli bir örneği sayılmaktadır. Çin Halk Cumhuriyeti’nde Mao Zedong gibi diktatörler tam otoriter bir yönetim kurmuşlardır. Demografik müdahaleler ve soykırımlarla on milyonlarca insana kıyılmıştır. Halen dünya genelinde görevde olan onlarca diktatör vardır.
Bazen diktatör nedir? sorusuna “Yönetilenlerin rızası olmadan ülkeyi keyfince yönetmek” tanımı yapılır ve demokrasinin zıttı olduğu anlatılır. Bu kısmen doğrudur, ancak demokrasiyi kullanarak ya da devrim yaparak diktatörlükler kurulduğuna da rastlanır. Hitler de demokratik usullerle gelmiş sapkın ve azgın bir diktatör konumundadır.
Bazı Diktatörlerin itirafları
“Halka yukarıdan bakıyorum, çünkü Tanrı beni buraya taşımıştır. Eğer ben hareket ettirmiyorsam, ülkemde tek bir yaprak bile kımıldamaz.” Augusto Pinochet.
“Beni kınayın, fark etmez. Tarih beni temize çıkaracaktır. Suikastten kurtulmak olimpik spor olsaydı altın madalya alırdım.” Fidel Castro.
“Özgür seçimlerle ilgili sorun: kimin kazanacağını bilememektir.” Leonid Brezhnev.
“Komünizm sevgi değildir. Komünizm düşmanı ve muhalifleri ezeceğin bir çekiçtir.” Mao Zedong.
“Belki, hakiki demokrasi vardır, ama aslında güçlüler her zaman hükümrandır ve demokrasi çağdaş diktatörlerin kılıfı ve zulüm aracıdır.” Muammar Kaddafi.
“Bir şeye niyetlenirken, başka bir şey yapacağını söylemek sonra da hiçbirini yapmamak demokratik politika sayılmaktadır.” Saddam Hüseyin.
“İyi bir gazeteci gerçeği veya içinden geçeni yazan değildir. İyi gazeteci kendisinden yazması istenen şeyleri yazandır.” Todor Zhivkov.
Siyaset biliminde bir deyim vardır; “Güç insanı kötülük yapmaya kaydırır, mutlak güç ise mutlak kötülüğe bulaştırır”. Bu nedenle Diktatörlük; devletin bir kişi ya da küçük bir grup tarafından mutlak denetim altında bulundurulduğu yönetim şekli olarak tanımlanır. Diktatörlüklerde her şey devlete aittir ve devleti yöneten kutsallaştırılmış bir lider vardır. Diktatörlük aşağıdaki özelliklerden bir ya da birkaçını bir arada bulunduran yönetim şeklini hatırlatır:
1- Yöneticiyi veya yöneticileri eylemlerinden dolayı sorguya çekecek, sorumlu görecek veya işten el çektirebilecek yasa, gelenek ve kurumların bulunmadığı,
2- Otoritenin gücü üzerinde sınırlamaların olmadığı,
3- Önceden var olan yasaların hilafına yüce otoritenin kurulmaya çalışıldığı,
4- Normal görev devir teslim şartlarının ve süre sınırlamasının bulunmadığı,
5- Otoritenin sadece sınırlı bir grubun yararına kullanıldığı,
6- Yasama, yürütme ve yargı gücünün tek elde toplandığı,
7- Teba’nın salt korku yüzünden itaat etmeye mecbur bırakıldığı,
8- Halka terör ve despotizm uygulandığı,
9- Kutsallaştırılan, yanılmaz sanılan ve mutlak güç sahibi olan bir liderin iktidara taşındığı.
Günümüzdeki diktatörlük, kanuni olarak anayasalarca otoriterlik sağlanan veya devlet içerisindeki diğer politik ya da sosyal faktörler tarafından sınırsız liderlik imkânları kazanan, otokraside mutlak üstünlüğü bulunan yöneticiler için kullanılır. 20. yüzyıl ve erken 21. yüzyılda Aile diktatörlüğü göreceli bir şekilde kalmıştır. Bazılarına göre ise; Totalitarizm türündeki bir yönetim biçiminde hükümete veya yöneticilere keyfi davranma kaynağının nereden geldiği, o diktatörlüğün tanımlanmasına kaynak oluşturmaktadır. Tüm anlamlarda diktatörleri, toplumdaki insanların rızaları olmadan:
• Birden fazla yaşam tarzı veya inanç farklılığına fırsat tanımadan çoğulcu bir yapıda bulunuyor olabilir,
• İnsanların hayatını her yönüyle kontrol ediyor ve zorla şekillendiriyor olabilir,
• Tamamen tek bir insandan gelen güç doğrultusunda kontrast bir yönetim sağlıyor olabilir,
• Hedeflerine ulaşmak için her türlü meşru ya da gayri meşru yöntemleri kullanıyor ya da savunuyor olabilirler.
Bazı diktatörlük uygulamaları
İdeolojik diktatörlük:
Belirli ideolojileri halka zorla dayatan ve devlet içinde tüm yetkileri kendi elinde toplayan şahıslardır. Bunlar aynı zamanda partisinin de mutlak lideri olup dışişleri bakanlığı ve orduda başkomutanlık makamındadır. Tek parti rejimi uygulayan bu tür diktatörlüklerde demokrasi sadece laftadır katı, bir liderlik ilkesi vardır. Bu diktatörlük çeşidi daha çok benzer sistemler olan Nazizm ve Faşizmde görülmüş olup Adolf Hitler bunlardandır.
Adil ve Müşfik diktatörlük:
Müşfik yani sevecen diktatörlük; otoriter bir liderin sadece kendi kişisel çıkarına veya nüfusun sadece küçük bir bölümünün yararına değil de toplumun bütününün faydasına bir politika izlediği hükümet şekli olmaktadır. Müşfik ve hayırsever bir diktatör referandumlar yoluyla bazı demokratik kararların alınmasına fırsat tanır. Çoğu diktatör rejim kendini daima hayırsever olarak gösterir ve demokratik rejimleri sürekli olarak dağınık, verimsiz ve bozuk olarak gösterme eğilimi taşır. Napolyon Bonapart, Josip Broz Tito, Ho Chi Minh gibi bazı liderler müşfik diktatörler olarak vasıflandırılır.
Diktatörlüğün psikolojik ve sosyolojik alt yapısı
Diktatörlük kavramı modern zamanlarda tamamen menfi manaya bürünmüş olup, “Güce dayanan, hürriyetleri kısıtlayan, kanunları dikte edip istediği şekilde çıkartan, gayr-ı hukukî yollarla rakiplerini ezmeye çalışan ve daha çok megalomani ve kişi kültüyle ön plana çıkan idareci” için kullanılmaktadır. Eisenhover’ın; “İnsanlara saygısızlık, diktatörün birinci vasfıdır.” Tomas Masaryk’in; “Diktatörler son dakikaya (diktalarını hâkim kılıncaya) kadar daima iyi görünmeye çalışmaktadır” tespitleri anlamlıdır. Colorado Üniversitesi’nden psikolog Coolidge ve Segal, bazı diktatörlere en yakın olmuş kişilerin onlar hakkında verdikleri bilgiye dayanarak Hitler, Mussolini ve Kim Jong-il’i incelemişler ve bu üç şahsın da sadist, anti-sosyal, paranoyak, şizofren, narsist, şizoid ve şizotipal (kendiyle meşgul) olduğu sonucuna varmışlardır. (Bak: American Scientist, 19.12.2011) Californiya Üniversitesi’nden Profesör James Fallon, diktatörlerin karizmatik, benmerkezci, usta yalancı, sadizm derecesinde acımasız, psikopat, tatmini imkânsız megalomani ve güç şehveti içinde olduklarını saptamıştır.
Bilhassa klasik çağlar filozofları mutluluk ve ahlâkî fazileti bir arada ele almış ve bunları insana verilen akıl, şehvet (cismanî tutku) ve öfke (savunma mekanizması) gibi melekeleri adalet veya itidal dedikleri orta noktada kullanabilmekte olduğunu savunmuşlardır. Meselâ Eflâtun, ruhun akıl, hareket ve cismanî tutku bölümlerinden söz eder ve bunlar etrafında hikmet, cesaret, itidal ve adaleti dört temel fazilet olarak anlatır. Aristo da, benzer şekilde insanda olur-olmaz öfkelenme (tehevvür) ile korkaklık arasında cesareti, cismanî tatmin düşkünlüğüyle (fücur) iştihasızlık (hümudet) arasında itidali, harcamada israf ile cimrilik arasında cömertliği, başkalarıyla münasebette dalkavuklukla geçimsizlik arasında dostluğu, kendine bakışta gurur ile ürkeklik arasında mürüvvet ve tevazuu faziletler olarak ortaya koymaktadır. Müslüman ahlâkçılar, meselâ İbn Miskeveyh ve Hz. Bediüzzaman da benzer yaklaşım içinde olup, insanda başlıca akıl, şehvet ve öfke mekanizmalarından ve bunların ifrat, tefrit ve fazilet olarak orta noktalarından söz ederek dengeyi kurmakta ve korumaktadır. Akıl melekesinin ifratı demagoji/diyalektik gibi sapkınlık, şehvetin aşırısı fücur ve ahlaksızlık, öfkenin ifratı tehevvür ve gaddarlık; aklın tefriti (aşağı derecesi) ahmaklık, öfkenin tefriti korkaklıktır; her biri temel fazilet olan orta noktalar ise akılda hikmet, şehvette iffet, öfkede cesarettir buyurmuşlardır. İşte bu üç orta noktadan ifrat ve tefrit yönündeki her sapma, derecesine göre ahlâk ve karakterde erozyona yol açmaktadır. Diktatör, özellikle öfke mekanizması tehevvür ve gaddarlık cihetinde en uç sapma içinde olan şahıstır ki, Hz. Bediüzzaman, böylesi sapmanın Firavunları, Nemrutları, Şeddatları ürettiğini vurgulamaktadır.
Hz. Bediüzzaman’ın: “Kibrin kaynağı aşağılık kompleksi ve vicdan kararmasıdır; gururun madeni kalbî zayıflıktır; tahripçi tenkit ve muhalefet, acizlikten doğmaktadır” tespiti oldukça anlamlıdır. Yani, insanda bahsi geçen faziletlerden her sapma, bir boşluğun, kompleksin aksi yöndeki yansımasıdır. Öyleyse diktatör, zatında zayıftır; âcizdir; dolayısıyla ve benliğini kaplamış kıskançlık ve aşağılık kompleksi sebebiyle kindardır, kibirlidir; kavga ve şiddetten beslenir; kendini halkın “rabbi” sanır ve insafsız da olduğundan, hak ve hakikate tahammülü yoktur; baskı ve zulümde güç arayan, fakat, yine Bediüzzaman ifadesiyle, güçlü önünde ayak yalayan bir zelildir; dolayısıyla, Kur’an’da Firavun hakkında geçtiği üzere, onun üzerinde hükmeden güçler vardır. Yine Kur’an’da Firavun için buyrulduğu üzere Diktatörler, insanların fıskından, korkusundan, menfaat ve hayat hırsından istifade eder ve onları korkutarak ve bölerek yönetmeye kalkışır. Evet, Buckminster Fuller de, “Diktatörlere diktatörlük imkânı veren, kendileri değildir, etrafındaki dalkavuklar şuursuz kalabalıklardır” yorumunu yapmaktadır” gibi doğru tespitlerde bulunan Sn. yazar,[9] her nedense Fetullah Gülen’in despotik tavrından ve asla şerik kabul etmez “tek adam” saplantısından ve yalakalarının taassubundan bahsetmeye hiç yanaşmamaktadır.
A Haber, Arka Plan programı, 18 Mart 2016 tarihinde Fetullah Gülen Cemaatinin önemli elemanlarından Hayati Küçük (Gürcistan okullarının sahibi) şu itiraflarda bulunmuşlardı:
“- Ben cemaatte iken CIA’den teklif geldi, reddettim; ama cemaatin diğer okulları ve elemanları CIA’nın güdümünde çalışmaktaydı.
– Cemaatte İsrail’i eleştirmek kesinlikle yasaktı.
– Ben şimdi şaşkınım, acaba Fetullah Hoca kardinal miydi? diye düşünmeye başladım. Ona aşırı inandığımızdan dolayı sorgulayamamıştık. Bizim o kadar büyük istihbarat örgütlerinin içinde ne işimiz vardı? Bu örgütlerin içinde kendi ülkemize hainlik yapılmaktaydı.
– MOSSAD’ın, CIA’nın ve FBI’ın içinde arkadaşlarımız vardı. Bizler ABD’ye yandaşlık yapmak ve İsrail’in işini kolaylaştırmak için Orta Asya’ya yollandığımızı çok geç anladık. Oysa dava için canımızı dişimize taktık. Fetullah’ın vaat ettiği cennete aldandık.
– Orta Asya’da açtığımız okullar ülkemizin başına çok sıkıntılar açacak, orada yetiştirilen çocuklar başımıza bela olacaktır, çünkü hepsi CIA ve MOSSAD elemanıdır.
– Rusya, bu yapının derinliğini gördüğü için okulları kapatmıştır. Paralel yapının arkasında ABD gözükse de aslında Derin Yahudi Kuruluşlarının kontrolü altındadır. Altın nesil yetiştiriyoruz diye yola çıktık; Ama ABD’ye ve İsrail’e bağımlı ve hizmetkâr elemanlar hazırladık. Bunun temeli 1965’te atılmış, onlara da hakkımı helal etmiyorum.
Rahmetli Erbakan’ı da biz bitirdik. (Nur içinde yatsın) Refah-Yol’u asker yıktı iddiaları asılsızdır, AB güdümlü Cemaat ve CIA elemanları 28 Şubat’ı birlikte tezgâhladı. İmam Hatip okullarının orta kısmı kapatılıp kökü kurutularak ortada sadece cemaatin okulları bırakılmıştır. Cemaat diğer cemaatleri de yutup bünyesine katmıştır. Cemaatin başı bu güçlerle çok iyi anlaşmış ki Fetullah’a bu fırsat tanınmıştır. Ben sonunda bir dış proje olduğumuzu gördüm ve bıraktım. 2006’dan beri kendi içimde kavga ediyorum, ben vatan haini olamazdım. Hocanın yanına kimleri götürdük, ne kadar güçlü toplum ve oluşum var onlara yemek verelim Hillary Clinton kazansın diye çok çaba harcadık.
Bizim ABD ile İsrail’le, İngiltere’yle ve Lord’lar Kamarasıyla ne işimiz vardı? Her devletin içinde, kilit noktalarında istisnasız adamlarımız bulunmaktaydı ve bunlara maaş dağıtılmaktaydı. Benden Gürcistan’da kilise yapmam istendi, maalesef oraya imza attım. Bize kilise de havra da yaptırdılar. Hatta Zaman gazetesinde Gürcistan için para toplandı ve bu parayı da Nurettin Veren getirdi. Eduard Şevardnadze’ye 165 bin dolar rüşvet olarak çeki önüne koyduk büyükelçi de ordaydı. Süleyman Demirel’in mektubu da kendisine ulaştırıldı. Biz her yerde, en derin yerlerde, en gizli ve kirli işlerde çalıştırıldık. Ben talimatı bizzat Fetullah Gülen’in kendisinden alıyordum. Şimdi ona hakkımı helal etmiyorum. Bu vatansız yalan konuşuyor, bizden topluyor, yabancı odaklara hizmet ediyor. Şimdi illegal yapı olarak anılıyoruz, utancımdan çocuklarımın yüzüne bakamıyorum.”
Diktatörlük heveslileri herkesi hor görüp küçümsemeye başlardı.
… Devamını okumak için tıklayınız.
[1] Yunus-77
[2] Yunus-78
[3] Zariyat-39
[4] Zariyat-40
[5] Bak: Nazirat: 24
[6] Kasas:4
[7] Zuhruf:54
[8] Bak: Araf: 37
[9] (ali.unal@ zaman@.com.tr)
[10] Milli Gazete – akokan1947@gmail.com
KHG[11] (13.2.2016 07:58:41- Yorum)
